پارسا پیروزفر در 37 جشنواره فیلم فجر

رضا عطاران،محسن تنابنده و پارسا پیروزفر بازیگران مرد منتخب منتقدان مجله فیلم در جشنواره فجر

بر اساس نظرسنجی ماهنامه فیلم از منتقدان و نویسندگان برای انتخاب بهترین بازیگر مرد جشنواره سی و نهم فیلم فجر، رضا عطاران برای بازی در «روشن» با ۶رای بیشترین رای را از منتقدین این مجله در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد گرفت

محسن تنابنده برای بازی در «روزی روزگاری آبادان» با ۵ رای و پارسا پیروزفر برای بازی در «تی تی» با ۳ رای در رتبه‌های دوم و سوم این نظرسنجی قرار گرفتند

منبع : سینمادیلی

درخشش پارسا پیروزفر در تی تی که به چشم داوران نیامد

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز - «کاش یه نوحی پیدا بشه همه آدم‌ها رو با خودش ببره قبل از اینکه سیاه چاله بیاد و زمین رو نابود کنه...» این دیالوگ ماندگاری است که از زبان «تی‌تی» داستان پُرکشش آیدا پناهنده و ارسلان امیری بیرون می‌آید. دختر کولی به ظاهر دیوانه‌ای که عشق را در اوج بی‌نظمی جنون برای تماشاچیان حاضر در سالن‌های سینما ترسیم می‌کند، بی‌آنکه ذره‌ای زیاده‌گویی داشته باشد. عشقی که از احساس‌گرایی صرف دور است و با روح بی‌آلایشش، دنیای ابراهیم قصه را زیر و رو می‌کند. اما عجیب‌تر نادیده گرفتن بازی راسل‌کروگونه پارسا پیروزفر است. بازیگری چشم رنگی که این‌بار با کارگردانی آیدا پناهنده در «تی‌تی» نقش ابراهیم را به بهترین نحو بازی می‌کند. ابراهیم، فیزیک‌دانی است که با فرمول‌هایش به دنبال اثبات پایان جهان و بلعیده شدن کره زمین در سیاه‌چاله‌ای عظیم است، به یک‌باره با کولی عاشق‌پیشه‌ای آشنا می‌شود که مسیر تفکر و زندگی او را دستخوش تغییر می‌کند.
 پارسا پیروزفر که در آمریکا زندگی می‌کند در دهه ۷۰ به عنوان یک بازیگر چشم رنگی، وقتی هنوز حضور گلزار‌ها در گیشه مُد نبود با فیلم‌هایی، چون «ضیافت»، «مرسدس»، «شیدا»، «دختران انتظار» و «اعتراض» توانایی‌های خود را نشان داد. چنان‌که از همان موقع بسیاری او را شاگرد خلف مکتب سمندریان که در آن تلمذ کرده بود، قلمداد کردند و در دهه ۸۰ هم با «اشک سرما» و «مهمان مامان» جوایز بسیار داخلی و خارجی را به دست آورد. پیروزفر در دهه ۸۰ سریال تلویزیونی «در چشم باد» را هم به کارگردانی مسعود جعفری‌جوزانی تجربه کرد.
 
«در چشم باد» فرصتی برای عمق‌بخشی به کالبد هنری استاری بود که به دلیل توانایی‌های نبوغ‌آمیزش در «سولو پرفرمنس» و استفاده از متد استانیسلاوسکی به او این قدرت شگرف را می‌داد که در ادامه مسیر بازیگری‌اش نقش‌های پُرچالش‌تری را بازی کند. ابراهیم داستان «تی‌تی» بدجور از منظر سبک بازی به «پروفسور جان‌نش» داستان «ذهن زیبا» برنده اسکار ۲۰۰۱ شباهت دارد. آنجا راسل‌کرو بعد از تجربه «نفوذی» و «گلادیاتور» برای سومین سال پیاپی کاندیدای اسکار برای بازی در نقش ریاضی‌دانی شد که جایزه نوبل را می‌گیرد.
 
پارسا پیروزفر در «تی‌تی» رگه‌هایی از بازی ستاره بزرگ سینمای جهان راسل کرو در «ذهن زیبا» ران هاوارد را به نمایش می‌گذارد. پروفسوری که عاری از عاطفه و گم‌گشته در میان فرمول‌ها در پی اثبات پایان جهانی است که برای او مدت‌هاست به پایان رسیده است. ابراهیم «تی‌تی» از همسرش جدا شده و مهم‌ترین دلیلش هم در فیلم‌نامه درست و شایسته تقدیر ارسلان امیری روح خشک و علمی مردی است که جهان رنگ‌ها، عاطفه و زیبایی‌های انسانی را فراموش کرده است.
 
سکانس فرمو‌ل‌نویسی ابراهیم روی تخت بیمارستان و رسیدن به اثبات سیاه‌چاله ویرانگر که استعاره از نابودگری انسانیت در جهان آدم‌های قرن حاضر است، آن‌قدر شاخص و مشابه سکانس‌های ریاضیات نوبلی پروفسور جان‌نش در ذهن زیباست که ناخودآگاه آدم را یاد بازی هنرمندانه راسل کرو می‌اندازد. شاید پارسا پیروزفر در مقام بازیگری کارکشته و طرازاول در اندازه‌های کرو نیوزیلندی نباشد، اما بی‌شک در استاندارد‌های سینمای ایران توانسته در نقش «ابراهیم» داستان «تی‌تی» درخشان ظاهر شود.
 
درخششی که البته به چشم داوران جشنواره فرمایشی فیلم فجر نیامد، اما توجه بیشتر منتقدان و کسانی که از سالن تماشای «تی‌تی» بیرون می‌آمدند، را به خود جلب کرد. حق پارسا پیروزفر در «تی‌تی» و نامزد نشدنش برای سیمرغ بلورین جشنواره همان‌قدر خورده شد که فیلم شریف و شسته‌و‌رفته آیدا پناهنده نادیده گرفته شد. «تی‌تی» شاعرانه‌ای پر احساس و لطیف در سینمای ایران است که بی‌تردید بعد از اکران عمومی شایستگی‌هایش بیشتر به چشم می‌آید.

منبع : شهرآرانیوز

جای خالی چند بازیگر مهم در میان نامزدهای جشنواره امسال

فرنوش ارس‌ خانی: بعد از اعلام نامزدهای جشنواره فیلم فجر باز هم همان اتفاق عجیب و باور نکردنی و در عین حال همیشگی تکرار شد: «بازی‌های تحسین شده توسط منتقدان و مخاطبین، نادیده گرفته شدند!» البته با شرایط دشواری که جشنواره امسال برای فیلم‌های مهمی مثل «قاتل و وحشی»، «روز ششم»، «صحنه زنی» و... ایجاد کرد، این اتفاق چندان هم دور از انتظار نبود.

.

پارسا پیروزفر در «تی تی»
کمتر کسی می‌تواند از بازی‌های پیروزفر ایراد بگیرد و متوجه میزان قدرت و هنرش در بازیگری نشود. در واقع بخش مهمی از وزن و اعتبار بازیگری یک کار، متعلق به اوست. حتی اگر شما از فیلم خوشتان نیاید، بازی پیروزفر را نمی‌توانید نادیده بگیرید. او در «تی تی» نقش یک استاد دانشگاه و فیزیک دان را بازی کرده که با حضور یک زن، زندگی‌اش دستخوش تغییر بزرگی می‌شود.
.
بهرام رادان / «ابلق»
بسیاری از منتقدان بعد از تماشای بازی رادان در این فیلم، به کرات از جمله «غافلگیر شدیم!» استفاده کردند. آنچه نقش جلال را متفاوت کرده، شناخت درست بازیگر از چالش‌های اخلاقی شخصیت و اکت‌ها و نگاه‌های پنهانی او در بزنگاه‌های فیلم است. حتی اگر داوران نسبت به تمام سکانس‌های او در این فیلم بی اعتنا بوده باشند اما سکانس تنهایی جلال با راحله، از لحظات ماندگار بازیگری بهرام رادان در کارنامه‌اش است.
.
هدیه تهرانی / «بی همه چیز»
یکی از پرقدرترین اجراهای هدیه تهرانی در کارنامه‌اش که بر پایه‌ یک بازی اصولی و زیر پوستی شکل می‌گیرد و احساسات سرکوب شده‌ بانو «لی لی» را به کابوسی وحشتناک برای شخصیت‌های فیلم تبدیل می‌کند. به جریٔت می‌توان بازی تهرانی در این فیلم را از ماندگارترین بازی‌های زنان سینمای ایران در دهه اخیر دانست. نادیده گرفتن بازی او در «بی همه چیز» از اتفاق‌های باورنکردنی جشنواره امسال است!
.
هوتن شکیبا در «ابلق» و «تی تی»
مخاطب پس از تماشای دو نقش بسیار سخت و پیچیده شکیبا در «ابلق» و «تی تی» به راحتی او را مستحق نامزد شدن در بخش مکمل مرد می‌دانست اما جالب اینجاست که داوران به هیچ کدام از این نقش‌ها حتی توجه هم نکردند و به سادگی از کنار این بازیگر گذشتند. شکیبا با دو نقش کاملا متفاوت از هم در این دوره حضور داشت.
.
سحر دولتشاهی در «خط فرضی»
یک نقش کاملا چالش برانگیز با بازی بسیار روان و تاثیرگذار سحر دولتشاهی که دچار موقعیت‌های احساسی متفاوتی می‌شود. عبور از بازی‌های دولتشاهی در فیلم‌هایش کار ساده‌ای نیست. او از جمله بازیگران زنی است که توانایی بازی در نقش‌های پرفراز و نشیب و سخت را دارد و خلاقیت بسیار بالایی برای جذاب کردن نقش به خرج می‌دهد.
.

هادی حجازی فر در «بی همه چیز»
همان‌قدر که نادیده گرفتن بازی هادی حجازی فر در جشنواره سال گذشته برای فیلم «آتابای» باورنکردنی بود، بی توجهی داوران به بازی او در «بی همه چیز» هم با تعجب بسیاری از منتقدان همراه شده است. حجازی فر تقریبا در اغلب سکانس‌های دشوار «بی همه چیز» حضور دارد. سکانس‌های مواجه با پرستویی اوج بازی او در این فیلم است.

منبع : فیلم نیوز

ستاره شدن بدون تایید جشنواره‌ها

چگونه پارسا پیروزفر طی ۲۵ سال در بالاترین سطح بازیگری سینمای ایران باقی مانده/یادداشتی از حسین جوانی
.
در آستانه‌ی پنجاه سالگی، همچنان در اوج، همچنان دل‌ربا و همچنان دست نیافتنی. جنتلمن، وارسته، کاردان و فرهیخته. اینها صفت‌هایی هستند که به راحتی می‌توان در مورد پارسا پیروز فر به کار بُرد. بازیگر، کارگردان تئاتر، نمایش نامه نویس، نقاش، مترجم و... پیروز فر در طول فعالیتش در عالم هنر، همواره پُر کار بوده؛ تن به مصاحبه نمی‌داده، در فضای مجازی حضور ندارد و زندگی‌اش را از هرگونه حاشیه‌ای به دور نگه می‌دارد. مجموعه عواملی که باعث شده پیروز فر علاوه بر اینکه پیوسته به دلیل هنرمند بودن ستایش شود، محبوبیتی روزافزون نزد مردم داشته باشد.
.
پیروز فر حضور جدی در برابرِ دوربین را( پس از حضوری کوتاه در «پریِ» داریوش مهرجویی) با «ضیافت»ِ مسعود کیمیایی آغاز کرد. اما این سریال «در پناه تو» و پس از آن «در قلب من» و «سفر سبز» بود که نام پیروز فر را بر سر زبان‌ها انداخت. بازی در فیلم‌های «اشک سرما» و «مهمان مامان» در نقش‌های کاملاً متفاوت در ابتدای دهه‌ی هشتاد توجه‌ها را به سمت بازیگری توانمند جلب کرد که به جای تن دادن به بازی در فیلم‌های جوان‌پسندِ به دنبال بازی در نقش‌های چالش برانگیز است. اما یوسفِ«مهمان مامان» و کاوه‌ی«اشک سرما» با بی‌مهری داوارن جشنواره‌ی فجر روبه‌رو شدند. موضوعی که در سال‌های بعد به رویه‌ای معمول تبدیل شد. با این‌حال، پیروز فر با وجود برخورداری از ویژگی‌های ظاهری و اقبال عمومی علاقه‌ای برای ستاره شدن از خود بروز نداد و بی‌توجه به نادیده گرفته شدن، به مسیر خود ادامه داد.
.
اینگونه بود که به جای تبدیل شدن به سوپر استاری توخالی، نیمی از دهه‌ی هشتاد را صرف بازی در نقش بیژن ایرانی در سریال «در چشم باد» کرد. اما به جای سوار شدن بر موفقیتی که بازی در نقشی سخت برایش به ارمغان آورده بود، به بازیگری گزیده کار تبدیل شد که فیلم‌ها و نقش‌هایی خاص نظیرِ «اسب حیوان نجیبی است» و «اینجا بدون من» را برای بازی انتخاب می‌کند. از سوی دیگر به تئاتر روی آورد و وقت بیشتر را صرف بازی و کارگردانی در تئاتر کرد. اما بَرخلاف تصور نه از یادها رفت و نه اندکی از محبوبیش کاسته شد. در همین سال‌ها بود که با بازی همزمان در چندین نقشِ نمایش «ماتریوشکا» نشان داد ورود به چهل سالگی تازه آغاز شکوفاییِ پیروزفر است.

طی پنج ساله گذشته پیروز فر تنها در چهار فیلم ایفای نقش کرده و از این چهار فیلم تنها «بی‌حسی موضعی» اکرانی محدود داشته؛ اما انتشار عکسی ساده یا خبرِ بازی او در نقشی تازه همواره با واکنش مثبت افکار عمومی همراه بوده. «تی تی» باعث شد بعد از سال‌ها شاهد حضور پیروز فر در جشنواره‌ی فیلم فجر باشیم اما با اعلام نامزدها مشخص شد باز هم بازی درخشانِ دیگری از پیروزفر به چشمِ داوران جشنواره نیامده است. موضوعی که شاید اگر برای بازیگر دیگری تکرار شده بود، با تغییر مسیر آن بازیگر و بازی در نقش‌هایی منجر می‌شد که به کسب سیمرغ منتهی شود. پیروزفر اما نشان داده نیازی به دیده شدن به هر قیمتی ندارد. نمونه‌ی بارز بازیگری کامل که بدون تأیید شدن توسط جشنواره‌ها مسیر حرفه‌ای‌اش را پیدا کرده و کارنامه‌ای آبرومند و پُربار دارد. از این‌رو شاید طی سالیان بازی‌هایِ درخشانش به چشمِ داوران جشنواره‌ها نیامده باشد اما گذشت زمان ثابت کرده جایزه گرفتن تأثیری در روند رو به رشدی که پیروز فر در آن قرار دارد نداشته.

منبع : پیچ سینما دیلی

تی تی فیلمی که مخاطب خاص و عام دوستش دارند

شماره هشتم ویژه نامه صبح سینما برای جشنواره فیلم فجر منتشر شد

منبع : پیج صبح سینما